Whoopss! I didn't see you!

’’Als jij je maar thuis voelt, dat is het belangrijkste.’’ Hij knikte langzaam en wist dat ze daarin gelijk had. ‘‘’Zo te zien zijn jullie twee goede maatjes.’’ weer knikte hij en toverde een grijns op zijn gezicht. Hij kon hem niet onderdrukken. Weer had ze gelijk, Revy was er altijd voor hem. ''Jup, ze is mijn trouwe maatje.'' Zei hij en liep toch door. Hij was gek op zijn kat, maar gelukkig mocht dat bij hem wel. hij kon altijd wel gezelschap gebruiken. Sinds hij hier woonde behoorde zij bij hem en dat zou ook zo blijven. ’’oke ik wist niet dat jij en je broer zo veel op elkaar leken.’’ Bij die woorden zuchtte hij even en schudde zijn hoofd. ''Fout, ik lijk niet op hem.'' Antwoordde hij nu zelf en legde zijn hoofd tegen de leuning van de bank. ''Maar ik wil er niet over praten...'' Vervolgde hij nog en sloot even zijn ogen. ’Je bent ook niet heel veel veranderd trouwens.’’ Dat was wel weer zo en voor zichzelf knikte hij. ''Qua uiterlijk misschien.'' antwoordde hij daarop en gaapte lui. Hij zag haar ook gapen en grinnikte. ''als je wil pitten moet je het gewoon zeggen, dan ga ik dat regelen.'' Zei hij en legde zijn voeten op tafel en rekte zich half uit.

''Jup, ze is mijn trouwe maatje.''  Zijn grijns deed haar lachen. Bij de foto’s kwam ze er al snel achter dat ze maar beter haar mond had kunnen houden. ''Fout, ik lijk niet op hem.'' .. ''Maar ik wil er niet over praten...''  vervolgde hij. ’’Ik houdt mijn mond al.’’ sprak ze maar wierp nog een laatste blik op de foto’s. . ''als je wil pitten moet je het gewoon zeggen, dan ga ik dat regelen.''  Hoorde ze hem zeggen terwijl ze haar schoenen uittrok en haar benen op de bank legde. ’’Oh ik houdt het nog wel even vol.’’ antwoorden ze met een vriendelijke blik in haar ogen. Haar oog viel op een boek wat op de tafel lag. Ze strekten zich uit om het te pakken en begon de achterkant te lezen. ‘’Je hebt geen slechte smaak.’’  Mompelde ze wanneer ze klaar was met de achterkant en sloeg het boek open.. Na nog geen 2 bladzijdes merkten ze dat haar ogen langzaam dicht begonnen te vallen. Ze opende ze weer en zetten gewoon door. Zonder dat ze het zelf door had vielen haar ogen toch dicht en was ze zo vertrokken. Met een zachte kreun trok ze haar knieën op waardoor het boek van haar schoot af viel. In haar dromen liep ze  eenzaam over het strand totdat Alex uit het niks aan kwam lopen. Ze zeiden niks tegen elkaar en liepen toen samen veder. Tegen zonsondergang aan lieten ze zich zaken in het zand en pakten langzaam elkaars hand vast. Net voordat hun lippen elkaar raakten werd het weer helemaal zwart..

’’Ik houdt mijn mond al.’’  Hoorde hij haar zeggen en glimlachte opgelucht nu ze het onderwerp liet vallen. Hij volgde haar even met zijn ogen en gaf Revy een zachte aai over haar kop en zuchtte langzaam.  ’’Oh ik houdt het nog wel even vol.’’  Hij fronste toch even maar ging er niet op in. Hij sloot even zijn ogen en leunde wat onderuit. ‘’Je hebt geen slechte smaak.’’   Hoorde hij haar mompelen en opende zijn ogen weer om te zien dat ze het boek van tafel in haar hand had. ''vind het wel interessant om te lezen.'' Gaf hij toe en grinnikte even terwijl hij zag dat zo langzamerhand toch haar ogen dichtvielen. Hij stond zacht op en liet Revy op de bank stappen voor hij het boek opraapte en terug op tafel legde. Zachtjes tilde hij haar in zijn armen en liep naar de trap. ''Je houdt het nog wel even vol hea,'' Mompelde hij sarcastisch tegen zichzelf en schudde zijn hoofd terwijl hij de trap op liep en zijn eigen slaapkamer betrad. zachtjes legde hij haar op het bed en dekte haar toe en grinnikte. Hij kon het wel begrijpen, het was nu eenmaal een lange dag geweest. Geruisloos liep hij terug naar beneden en liet zichzelf languit op de bank zakken en sloot zijn ogen om zelf ook in slaap te vallen terwijl Revy op zijn borst kroop en er ging liggen.

Ze merkten dat hij opgelucht was dat ze er niet veder op in ging. Ze zond hem een kleine glimlach toe en liet zich op de bank zakken. ''vind het wel interessant om te lezen.'' Hoorde ze hem zeggen en keek op. Zachtjes grinnikten ze. ‘’Je zegt het bijna alsof het verboden is om te zeggen.’’ Grinnikten ze en richten zich toen weer op het boek. Eenmaal in slaap gevallen merkten ze er niks van dat Alex haar optilde. Haar hoofd zakten tegen zijn borst aan toen hij de trap opliep met haar in zijn armen. Toen ze in zijn bed lag en Alex weg was draaide ze zich op haar buik en legde haar hoofd onder het kussen. In haar droom flitsten alles voorbij wat er die dag was gebeurt. De volgende morgen schrok ze wakker van een geluid wat van buiten kwam. Ze keek geschrokken om zich heen maar al snel kalmeerde ze toen wist dat ze bij Alex thuis was. Gapend ging ze rechtop zitten en rekten zich langzaam uit. Na een tijdje zo gezeten te hebben stond ze op en keek even de kamer rond. Alex kamer was compleet anders als haar kamer, maar dat was zijn hele huis. Niet dat ze het erg vond want het was erg knus. Nadenkend waar ze haar tas had gelaten liep ze naar de trap. ’’aha.’’ mompelde ze heel stil toen ze haar tas onder aan de trap zag staan. Ze liep zo stil als ze kon de trap af maar bleef stil staan toen ze Alex op de bank zag liggen slapen met Revy op zijn borst. Hij had zijn bed helemaal niet hoeven afstaan, de bank was voor haar ook prima geweest. Stilletjes vervolgde ze haar weg naar beneden. Bij haar tas hurkten ze neer en pakten een haarelastiekje uit een van de zijvakjes. Terwijl ze naar de keuken liep bond ze haar haar in een staart. Eigenlijk vond ze het niet kunnen wat ze nu ging doen maar Alex leek haar wel makkelijk met dit soort dingen dus ze gokten het maar. Eigenlijk wou ze koffie zetten maar dat zou te veel lawaai maken dus ging ze maar in de koelkast kijken. Ze vond een pak jus de orange en ging toen opzoek naar een beker. Nadat ze wat kastjes open had getrokken vond ze een beker en schonk wat in. Ze zetten het pak terug en ging stilletjes op de bank zitten. Eventjes keek ze naar Alex die nog lag te slapen. Hij was best schattig zoals die nu lag.

Het was vreemd geweest om opeens iemand anders in huis te hebben dan Revy. Hij had al heel lang niet op de bank geslapen, maar vond het ook niet eens zo heel erg. Hij had op ergere plekken geslapen dan op de bank, pus dit was minder erg voor zijn rug dan de rest van de plekken. Hij had een van zijn armen onder zijn hoofd gelegd en sliep vreemd vredig. Hij bewoog licht en mompelde zacht iets voor hij zijn benen verder over de rand legde. Toch werd hij wakker door het gevoel alsof er iemand naar hem zat te kijken. Met argwanende ogen schoot hij overeind en keek om zich heen voor hij ontdekte dat het Lexie was die naar hem had zitten kijken. Langzaam ontspande hij weer en zuchtte voor hij langzaam gaapte en zich iets uitrekte. ''Goeiemorgen,'' mompelde hij zacht en wreef even in zijn ogen. Hij keek naar de beker en grinnikte. ''Ik zie dat je de koelkast en diens inhoud hebt gevonden.'' merkte hij rustig op en glimlachte lichtjes.

Ze verstijfden toen Alex omhoog schoot en met een argwaande blik in de rondte keek. Als snel ontspanden ze weer en glimlachten even kleintjes. ''Goeiemorgen,''  mompelde hij zachtjes en wreef in zijn ogen. ’’Sorry..’’ mompelde ze zachtjes en keek even weg. Ze had wel wat zachtjes kunnen doen en ze had hem beter niet kunnen aanstaren, dan had hij nou nog kunnen slapen. ’’Maar, goedemorgen.’’ sprak ze toen met een kleine lieve glimlach en nam een slok van haar drinken. ''Ik zie dat je de koelkast en diens inhoud hebt gevonden.'' Sprak hij en ze keek grinnikend naar haar glas. Zachtjes draaide ze kleine rondjes met het glas waardoor de inhoud een kleine draaikolk werd.’’Uhm.. ja.., ik dacht dat je het vast niet zo erg zou vinden.’’ greens ze en keek weer op. ’’Wil je ook?’’ vroeg ze vriendelijk nadat ze nog een slok had genomen en het glas op tafel had gezet. Ongemakkelijk voelde ze zich niet bij hem, hij vond toch bijna alles best. Althans, tot nu toe. Ze kende hem natuurlijk nog niet zo goed. Waarschijnlijk wist hij meer over haar. Wat soepeler dan daarnet stond ze op, pakten het glas op en liep eerst even naar haar tas waar ze een trui uit haalde. Daarna liep ze door naar de keuken en zetten het glas weer op het aanrecht. Eventjes draaide ze zich half om naar Alex en keek hem met haar kleine glimlach aan. ’’Je had me ook wel op de bank mogen laten liggen hoor, dan had je zelf in je bed kunnen slapen.’’ sprak ze en trok toen de trui aan. Natuurlijk vond ze het niet heel erg dat ze in zijn bed had mogen slapen, ze vond het wel lief van hem. ’’En nee, het maakt me niet uit of je veel bent gewend.’’ grinnikten ze er snel achter aan voordat hij het kon zeggen.

Hij zag haar verstijven en zuchtte zacht zodra ze ontspande. Hij schudde zijn hoofd bij haar verontschuldiging. ''een tip, niet staren. Op een of andere manier heb ik het altijd door.'' Zei hij zacht en gaapte even. ’’Uhm.. ja.., ik dacht dat je het vast niet zo erg zou vinden.’’ hij haalde zijn schouder op. ''Ik vind het best hoor.'' Antwoordde hij en grinnikte.  ’’Wil je ook?’’ hij likte even langs zijn lippen en knikte. ''Nu je het zegt,'' Grinnikte hij maar zette zijn benen op de grond. ''Sta zelf wel op,'' gaapte hij weer en rekte zich langzaam uit. Hij volgde haar met zijn ogen en grinnikte. ’Je had me ook wel op de bank mogen laten liggen hoor, dan had je zelf in je bed kunnen slapen.’’  Hoorde hij haar zeggen maar hij rolde met zijn ogen. ’’En nee, het maakt me niet uit of je veel bent gewend.’’  Voegde ze nog toe en hij lachte. ''Boeiend, het hoort niet.'' Merkte hij op en grinnikte. ''En ja ik ben het gewend dus het maakt voor mij niks uit. En ik slaap net zo lang op de bank als dat het moet.'' Hij lachtte even kort en wreef weer in zijn ogen.

''een tip, niet staren. Op een of andere manier heb ik het altijd door.'' Zei hij zacht en ze knikten. ’’Ik zal het onthouden.’’ mompelde ze zachtjes. Zoals ze al verwachtenvond hij het inderdaad niet erg dat ze zelf al drinken had gepakt. ''Ik vind het best hoor.'' Grinnikten hij. Met een rustige blik in haar grijs blauwe ogen keek ze hem aan. ''Nu je het zegt,'' .. ''Sta zelf wel op,'' Ze keek even over haar schouder naar Alex die achter haar aanliep. Ze negeerde zijn ding en schonk wat te drinken voor hem in. ’’Dit is het minste wat je me kan laten doen.’’sprak ze zachtjes. Hij bood haar een veilig onderdak aan en daar kon ze weinig voor terug doen.. ''Boeiend, het hoort niet.'' Sprak hij toen en ze lachten zachtjes. ''En ja ik ben het gewend dus het maakt voor mij niks uit. En ik slaap net zo lang op de bank als dat het moet.''  Met een glimlach keek ze hem aan. ’’Je bent wel een echte gentlemen.’’ knikten ze met een kleine glimlach en pakten haar glas van het aanrecht. ''si elles existent encore..'' mompelde ze bijna onverstaanbaar en grinnikten zachtjes. Zachtjes liet ze zich op de bank zakken en liet een kleine zucht uit haar mond. ''uhm, Alex? Ik neem aan dat ik niet naar mijn colleges kan, maar wat moet ik tegen school zeggen? Ik weet niet hoe lang ik niet mag, maar als dat voor een langere tijd is gaan ze niet geloven dat ik ziek ben of zo.'' zei ze en veegde haar pony uit haar gezicht. ''Sorry dat ik je hier mee lastig val op de vroege morgen.'' sprak ze er snel achter aan en nam een slok van haar drinken.

- ze bestaan dus nog..

Hij trok even een geamuseerde wenkbrauw op zodra ze weigerde om hem zelf wat te laten pakken. Het had voor hem niks uitgemaakt, hij kon prima voor zichzelf zorgen. ''Oke dan, als je er op staat.'' Antwoorde hij toch voor hij het glas pakte en in een teug leegdronk. Hij kon het simpelweg ook afschuiven op het feit dat het ook zijn taak was om voor haar te zorgen en niet andersom. Hij grinnikte even om haar opmerking en volgde haar stilletjes. Ze had wellicht met andere mensen om moeten gaan om erachter te komen dat er best wel een hoop mensen waren die zich beschaafd konden gedragen. [i]''Ben goed opgevoed denk ik?'' Mompelde hij uiteindelijk maar. Zijn ogen gleden naar zijn telefoon en pakte deze op om de berichten te lezen. Met een afwezige glimlach las hij het bericht van Lucy voor hij even half opschrok van haar vraag. ''Er valt waarschijnlijk wel wat te regelen zodat je over niet al te lange tijd alweer terug kunt.'' Antwoordde hij nadenkend, al kon dat betekenen dat hij mogelijk mee zou moeten. Terug naar school leek hem nou niet echt een aantrekkelijk idee, hij was altijd die ene leerling die zich stierlijk verveelde en begon te klooien. Hij stak enkel zijn hand op en weefde haar verontschuldiging bijna weg. ''Een logische vraag.'' Mompelde hij voor hij zijn ogen van zijn telefoon haalde en haar aankeek.[/i]

Ze lachten toen hij zijn wenkbrauw op trok. ”Ik mankeer niks hoor, kan prima drinken pakken.” grinnikten ze. Voor een korte tijd kon ze haar college’s wel missen. De meeste waren hoorcolleges en die kon ze terug luisteren. Dan zou ze niks missen, en al misten ze wel wat. Haar cijfers waren zo goed dat een minder cijfer niet zo veel uitmaakten. ”Jij bent geen schooltype he? Jij verveelt je veel te snel, gaat leraren uitdagen enzo..” sprak ze en keek Alex aan. Afwezig keek hij op zijn telefoon, maar dat maakten haar niet uit. Hij moest gewoon zijn werk doen, zij was waarschijnlijk een blok aan zijn been nu. Terwijl ze de woonkamer rond keek nam ze nog een slok van haar drinken. ”Wat is jullie plan eigenlijk met Hunter? Of mag ik dat niet vragen”?vroeg ze en richten haar blik weer op Alex. Waarschijnlijk mocht ze het wel vragen maar kreeg ze geen antwoord. Dat soort dingen waren staatsgeheim, haar vader mocht vaak ook geen woord uitlaten over zijn werk. Misschien was het vaak ook maar beter als ze van niks wist. Maar toch wou ze graag weten wat hun plan was met Hunter. Hem doden was vast niet het plan want de overheid liet hem waarschijnlijk liever wegrotten in een cel.