Underneath the mistletoe

Lexie zat op de bank met haar ontbijt opschoot en keek naar het journaal. Gapend keek ze naar de klok en zuchten. Ze had graag nog een paar dagen vakantie gehad. Even keek ze naar buiten, vele huizen waren versierd met kerstverlichting. Zelf had ze enkel wat kerstlichtjes aan haar voordeur hangen. ‘’O poep..helemaal vergeten.’’ mompelde ze tegen zichzelf. Ze had gisteren haar auto voor de deur laten staan en nu lag er een dikke laag ijs op haar ramen. Zuchtend trok ze haar jas aan en zocht naar haar autosleutels. ‘’Dat doen we dus ook nooit meer.’’ Gelukkig was ze vandaag wat eerder opgestaan anders had ze nu te laat gekomen. Snel krabten ze de ramen ijsvrij en starten haar auto alvast. Nog geen 5 minuten later zat ze in haar warme auto en reed weg. Helaas had ze alle stoplichten tegen en het was ook nog eens spekglad op de weg. ‘’ik haat sneeuw en ijs wanneer je moet opschieten.’’ sprak droog met een pissig ondertoontje. Eenmaal op school parkeerde ze haar auto en stapten uit. Toen ze uitstapten deed ze haar capuchon over haar hoofd, want het sneeuwde een beetje heel erg. Voorzichtig liep ze richting het gebouw. Voor de school bleef ze nog even staan en keek zoekend rond naar Hunter. Haar blik viel op Hunter zijn rode Ferrari. Een kleine grijns kwam op haar gezicht, maar die verdween al snel toen Rachel haar pissig aankeek. Ze kon wel kosten van die Rachel, wat was dat een kwal. Lexie haar ogen volgde Rachel die langzaam richting Hunter liep. Toen de koude sneeuwvlokjes op Lexie haar bloten handen vielen zetten ze een paar stappen achteruit zodat ze onder het afdakje van het gebouw stond.


- Only Hunter

Die ochtend was hij vroeg zijn bed gegaan. Hij was eens van plan om om vroeg aan te komen op school. Eenmaal aangekleed deed hij zijn haar even goed en at even gauw wat. Er zaten toch echt wallen onder zijn ogen de laatste tijd, hij sliep steeds slechter. Het begon zo onderhand op te vallen bij zijn zusje, maar zij zweeg erover. Dat was maar goed ook, anders was hij misschien tegen haar uitgeschoten. Nu liep hij nog in zijn t-shirt naar de garage en trok snel zijn leren jack aan. Hij gleed zo zijn Ferrarri in en scheurde zo de garage uit. Onderweg schoof hij zijn zonnebril op zijn neus en matigde toch even zijn tempo. Hij had natuurlijk geen zin in een slippartij terwijl hij nog naar school moest. Op een rustige manier reed hij de parkeerolaats op en parkeerde zijn auto. Toen hij uitstapte viel zijn blik op Lexie die stond te grijnzen en hij keek weg. Hij rekte zich uit en keek neer op Rachel die hem om zijn hals vloog. Hij boog zich voorover om haar een kus op dr voorhoofd te geven, maar in zijn gedachtes irriteerde hij zich aan haar. Ze hing echt aan hem en dat begon nu echt irritant te worden. Maar hij kon het niet tonen, binnenkort zou zij er niet meer zijn. Hij keek weer op en liet Rachel los. Hij liep door, richting Lexie.

Lexie keek zuchtend naar Rachel die Hunter om de nek heen vloog. Zelf zou ze er echt gek van worden als iemand dat zo maar de hele tijd deed. Ze fronsten even toen ze Hunter een kus op haar voorhoofd gaf. Toen Hunter zijn blik op Lexie richten keek ze snel de andere kant op en probeerde niet op te vallen. Opvallen deed ze toch wel, want ze stond helemaal allen. Met een kleine beweging liet ze haar capuchon van haar hoofd afglijden. Toen ze de stemmen van Nick, Johnny, Matt en Dave achter zich hoorde draaide ze zich even om en volgde ze tot ze voorbij haar waren. Haar blik zat altijd vol wantrouw als ze hun stemmen hoorde, goede herinneringen had ze nou niet echt aan hun. Toen ze zich weer omdraaide liep Hunter richting haar. Ze glimlachten heel kleintjes naar hem. ‘’Goedemorgen.’’ sprak ze met een vrolijke ondertoon. Matt en Dave keken grinnikend naar Hunter, die zijn rug naar hun toe had. Ze probeerde het gesprek te volgen, maar ze verstond er helaas niets van. ‘’Volgens mij vinden je vrienden ons heel intressant.’’ sprak ze droogjes en fronsten even toen Dave zijn tong naar haar uitstak. ‘’Ehm Hunt… misschien moet je, je vrienden wat beter opvoeden.’’ Even grinnikten ze zachtjes.

Hunter zag haar dr capuchon weer afdoen en grinnikte in zichzelf. Ook zag hij de wantrouwen in haar ogen toen Matt, Dave, Nick en Johnny langsliepen. Van Johnny had ze niks te vrezen, dat wist hij zeker. En zolang hij keek deed de rest ook niks, daat hadden ze het lef niet voor. Toen hijaan kwam lopen glimlachte ze heel even, maar hij hield zijn gezicht strak. ‘’Goedemorgen.’’ Zei ze met een vrolijke ondertoon en Hunter fronste even. ''Morgen,'' antwoordde hij rustig en stak zijn handen in zijn zakken. ‘’Volgens mij vinden je vrienden ons heel intressant.’’ Zei ze droogjes en Hunter haalde zijn schouders op. ''Boeiend, ze zoeken het maar uit.'' Antwoordde hijen keek even om. ‘’Ehm Hunt… misschien moet je, je vrienden wat beter opvoeden.’’ Even grinnikten ze zachtjes. Het viel hem op dat ze hem niet echt meer bij zijn volledige naam. Opnieuw haalde hij zijn schouders op. ''Ik ben hun moeder niet, ik voed ze niet op. Dat zou er nog eens bij moeten komen.'' Antwoordde hij ook droogjes en trok zijn mondhoeken iets op. Hij wierp even een scherpe blik op de rest om hen de mond te snoeren, hijwist dat ze het begrepen en hoopte ook echt dat ze het zouden doen. Hij had geen zin om nu ruzie te zoeken met de rest.

''Morgen,'' antwoordde Hunter en stak zijn handen in zijn broekzakken. ''Boeiend, ze zoeken het maar uit.'' antwoordde hij en keek even achterom. Lexie grinnikten heel zachtjes in zich zelf. Hij was weer zo anders dan op moreton island. Hunter was weer de echte kalme Hunter. ''Ik ben hun moeder niet, ik voed ze niet op. Dat zou er nog eens bij moeten komen.'' Antwoordde hij ook droogjes en trok zijn mondhoeken iets op. Lexie lachten even en trok toen haar gezicht in de plooi. Ze keek over Hunter zijn schouder naar de jongens die wat stonden te lachen. Wat hadden ze toch? Achja, het al wel. Vanuit haar ooghoeken zag ze mensen richting de collegezalen lopen dus keek ze maar op haar horloge. ‘’Tijd om te gaan, loop je mee?’’ vroeg ze toch wat verlegen. Ze fronsten even toen ze Matt, Nick en Dave vooruit zag rennen, Johnny sloften er achteraan. Zonder op Hunter zijn antwoord te wachten liep ze alvast weg, hij haalde haar toch zo weer in.

Lexie moest even lachen om zijn opmerking en hij grinnikte kort. Hij zag haar op haar horloge kijken en nam aan dat het wel tijd was om naar die heerlijke collegezaal te gaan. ‘’Tijd om te gaan, loop je mee?’’ vroeg Lexie verlegen en hij knikte kort. Waarom niet. Hij keeek even fronsend naar Matt, Dave en Nick die voorbij vlogen en knikte even naar Johnny. Die had nooit echt haast gehad. ''Sure, waarom niet.'' Zei hij vriendelijk en liep gewoon achter haar aan, aangezien ze al was opgestaan. Even verlengde hij zijn passen en haalde haar soepel in. Met een rustige blik liep hij naast haar en stak zijn handen in zijn broekzakken. Zijn schouders waren meer onstappen dan voorheen, maar hij hield toch zijn zonnebril op. Die wallen vielen bij hem behoorlijk op en dat wilde hij gewoon even niet. Zwijgend sjokte hij mee en keek even verbaasd naar de horde meiden die ook meeliep. Wat moesten die allemaal nu weer van hem? Hij liep langzaam door en bleef in de deuropening staan om de deur voor haar open te houden. ''Dames gaan voor.'' Zei hij met lichte amuse en keek raar naar Johnny die hem aanstaarde. Toen viel het op dat Johnny naar iets boven zijn hoofd staarde. Langzaam keek Hunter op en hij zuchtte. ''Ohh shit.'' Mompelde hij zacht en keek even opzij. Dat was natuurlijk de reden voor al die meiden. Waarom had niemand hem daarvoor gewaarschuwd? Hij wierp Johnny een vernietigende blik en keek Lexie toen aan. ''Tja, je kent de regels neem ik aan.'' Hij grinnikte even en keek op haar neer.

''Sure, waarom niet.'' sprak Hunter vriendelijk en haalde haar binnen paar seconde al in. Lexie keek even fronsend achter zich naar de vele meiden en keek toen weer voor zich uit. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat Hunter nog steeds zijn zonnebril op had. Hij had dat ding bijna altijd op. ''Dames gaan voor.'' Sprak Hunter met lichte amuse. Lexie glimlachten even naar Hunter en zetten 1 pasje. Johnny keek naar Hunter en toen naar boven, naar Hunter en toen weer naar boven. ''Ohh shit.'' Mompelde hij zacht. Lexie keek verbaasd en keek ook naar boven. Ja fijn een mistletoe, precies waar de hele school bij stond. ''Tja, je kent de regels neem ik aan.'' Hij grinnikten en keek haar aan. Ze begon heel lichtjes te blozen en knikten even. Haar ogen keek van links naar rechts. Ze stopten bij Rachel. ‘’Ahww arme Hunter.’’ riep ze gemeen. Snel keek ze Hunter maar weer aan. ‘’tous ces gens bien ici.’’ mompelde ze en keek even naar beneden. Hoe moest ze dit in godsnaam nou aanpakken? Okee eerst op haar tenen gaan staan want anders kon ze er niet bij, maar veder? ‘’Dat doet Hunter toch nooit! ‘’ sprak Rachel lachend. Lexie rolde haar ogen en keek Hunter half aan. ‘’Vooral heerlijk dat zij erbij is.’’ Langzaam zetten ze een stapje dichterbij Hunter, haar blik was onzeker maar toch ook wel weer warm. Ze ging op haar tenen staan en legde haar handen op Hunter zijn schouders. Haar ogen sloten zich en langzaam bracht ze haar mond naar die van Hunter.

- Fijn al die mensen hier.

hij zag haar blozen en hijn grinnikte iets harder. Zou ze nog steeds wat in hem zien zoals ze een tijd geleden had gezegd? hij zag haar echter wel rondkijken en even de blik van Rachel opvangen. ‘’Ahww arme Hunter.’’ Hoorde hij haar roepen en verroerde geen vin. ‘’tous ces gens bien ici.’’ Hoorde hij haar mompelen en keek naar haar. ''Ehm ja, waarom denk je?'' Vroeg hij zacht en keek even strak naar Rachel. ‘’Dat doet Hunter toch nooit! ‘’ Hoorde hij haar lachend zeggen en hij bleef haar aankijken. ''Moet jij maar eens zien.'' Antwoordde hij en negeerde de blikken van de rest. ‘’Vooral heerlijk dat zij erbij is.’’ Hunter grinnikte en keek haar recht aani]''Gewoon negeren.''[/i] Zei hij zacht. Nog voordat ze iets kon doen pakte hij zijn zonnebril en hing hem aan zijn shirt. Hierdoor waren zijn ogen zichtbaar maar toch waren ze anders dan voorheen. Even schoot er een angst door hem heen toen ze haar handen op zijn schouders legde maar hij hield zich helder. Dit was Lexie, niet zijn vader. Zachtjes tilde hij ook zijn handen op en legde ze zachtjes op haar wangen en pakte zo haar gezicht vast. ''Zeg eens, wat voel jij nog voor mij?'' Vroeg hij fluisterend terwijl hij toch wel vooroverboog en zelf zijn ogen sloot. Teder drukte hij zijn lippen op die van haar en liet zijn handen afzakken naar haar schouders. Zonder er echt bij na te denken en zonder op de geschrokken kreten te reageren legde hij zijn gespierde armen om haar heen en drukte zijn lippen steviger op die van haar. Veel meisjes had hij gekust in zijn leven. Maar dit meisje in zijn armen was anders. Ze gaf hem geen goed gevoel. Ze gaf hem een perfect gevoel. Na even rechtte hij zijn rug weer en opende zijn blauwe ogen. ''Not all bad guys have a heart, but I swear I just heard mine beeting.'' Fluisterde hij zacht en bleef haar aankijken. Hij hoorde Rachel nog kwaad wat zeggen, maar hij lette totaal niet op haar woorden. Zijn blauwe ogen waren gericht op die van Lexie.

’Ehm ja, waarom denk je?’’ vroeg hij zachtjes en richten zijn blik op Rachel. Even grinnikten Lexie en zweeg maar. ‘’Moet jij maar eens zien.’’ Antwoorden Hunter en keek haar weer aan. ‘’Gewoon negeren.’’ Zei hij zachtjes. Een onzekere glimlach verscheen op Lexie haar gezicht, daar stond ze dan. Met de meest gewilde jongen van de school. Ze zag Hunter iets verstijven toen ze haar handen op zijn schouders legde. ‘’Sorry, ik had je even moeten waarschuwen.’’ Fluisterde ze heel zachtjes en keek hem recht aan in  zijn prachtige ogen. Zachtjes legde hij zijn op haar wangen. ‘’Zeg eens, wat voel jij nog voor mij?’’ vroeg hij fluisterend terwijl hij zich voorover boog. Teder drukten Hunter zijn lippen op die van Lexie. Hij legde zijn gespierde om Lexie heen en drukten zijn lippen steviger op die van Lexie. Ze had haar ogen nog steeds gesloten, een kleine grijns verscheen op haar gezicht. Even stopten ze en keek Hunter aan. ‘’Wil je het weten?’’ sprak ze met een kleine grijns. ‘’nog steeds het zelfde.’’ Zei ze heel zachtjes zodat allen Hunter het kon horen. Langzaam drukten ze haar lippen weer op de zijne. Opeens werden ze uit elkaar geduwd. Het was Rachel die dwars door ze heen was gebunkerd. Fronsend keek Lexie haar aan. ‘’nou ja zeg.’’  Haar ogen richten ze weer op Hunter. ‘’Not all bad guys have a heart, but i swear i juist heard mine beating.’’ Fluisterde hij zachtjes en bleef haar aankijken. Lexie grinnikten even en liet haar hand langs Hunter zijn gezicht glijden naar zijn gespierde heupen.

‘’Sorry, ik had je even moeten waarschuwen.’’ Had ze gefluisterd toen ze zijn reactie had gemerkt en hij had zijn hoofd even geschud. Hij moest er maar gewoon aan wennen. Wie weet zou dit zijn leven wel worden. ‘’Wil je het weten?’’ Was het antwoord op zijn vorige vraag. Zachtjes knikte hij even en bleef haar aankijken. ‘’nog steeds het zelfde.’’ Zei ze heel zachtjes zodat alleen hij het waarschijnlijk kon horen. Langzaam trok hij zijn mondhoeken op en bleef haar akijken terwijl ze haar lippen op die van hem drukte. hij keek fronsend op toen Rachel langsstormde en hij griniikte even luid. ‘’nou ja zeg.’’ Hoorde hij Lexie zeggen en hij keek haar weer aan. Ze grinnikte om zijn opmerking en liet haar handen van zijn gezicht af naar zijn heupen glijden. ''Kijk zij was niet erg slim, vind je ook niet.'' Hij glimlachte en even deden zijn eigen ogen mee. ''Want nu sta je hier nog steeds, iets dat zij dus niet wil.'' Fluisterde hij en boog zich weer voorover en kuste haar opnieuw. Hij wist wel dat iedereen naar hen aan het staren was, maar het kon hem niks schelen. Met zijn armen klemde hij haar tegen zich aan en bleef haar ook vasthouden. Dit zou dus ook een ruzie met Johnny opleveren, maar dit was een ruzie met Johnny waard. Hij zou wel oppassen dat hij het niet te bont zou maken maar dat kwam wel weer goed. Johnny vertrouwde hem, maar nu de rest nog.

''Kijk zij was niet erg slim, vind je ook niet.'' sprak Hunter met een glimlach. Lexie grinnikten en schudden van nee. 'Want nu sta je hier nog steeds, iets dat zij dus niet wil.'' Fluisterde hij en boog zich weer voorover en kuste haar opnieuw. Lexie hield zijn gespierde heupen vast en stond nog steeds op haar tenen om hem te kussen. Ze stopten even en grijnsde vrolijk. ‘’Blijkbaar vind ze het niet zo leuk.’’ sprak ze zachtjes en draaide haar hoofd naar Rachel die buiten boos stond te schelden. Langzaam liet ze zich weer op haar voeten zakken en keek Hunter aan. Haar handen liet ze langzaam zakken. ‘’volgens mij haten alle meiden mij nu nog meer.’’ sprak ze met een kleine grijns en keek even om naar alle verbaasde en haatvolle blokken. Snel keek ze weer naar Hunter. ‘’Ehm… ik ga zitten.’’ mompelde ze wat. Mrs Hall kwam binnen lopen en keek verbaasd naar iedereen. Eigenlijk was ze best wel blij dat, dat ding er hing, want nu kon ze eindelijk laten zien wat ze nou echt voor Hunter voelde. ‘’Ga je bij je vrienden zitten?’’ Rachel stormde weer binnen en liep scheldend langs Hunter en Lexie. ‘’Ik denk dat ik haar maar even moet vermijden.’’ grinnikten ze.

Toen ze stopte grijnsde ze vrolijk en Hunter grinnikte. ‘’Blijkbaar vind ze het niet zo leuk.’’ Zei ze zachtjes en Hunter haalde zijn schouders op. ''Hun probleem,''antwoordde hij rustig. Hij glimlachte weer even en liet haar toen weer los. ‘’volgens mij haten alle meiden mij nu nog meer.’’ Hunter keek haar aan en zette zijn zonnebril weer op. ''Alleen acchter je rug om of wanneer ik er niet ben.'' Hij grinnikte weer even en stapte toen uit de deuropening vandaan. . ‘’Ehm… ik ga zitten.’’ mompelde ze wat en Hunter fronste weer even. Hij knikte even beleefd naar Mrs. Halle en keek weer naar Lexie. ’Ga je bij je vrienden zitten?’’ Vroeg ze en hij boog even weg om Rachel te ontwijken. ‘’Ik denk dat ik haar maar even moet vermijden.’’ Grinnikte ze en Hunter haalde zijn schouders op. ''Als jij wil dat ik naast jou kom zitten, mag je dat zeggen hoor. anders ga ik een preek aanhoren van Johnny'' Hij grijnsde heel even en keek om naar de plek waar Johnny al was gaan zitten. Die kon hij de rest van de dag eigenlijk maar beter ontlopen, want Johnny's preken waren nooit gezellig. En bovendien wist hij wat zijn beste vriend aan het denken was. Maar vooral waar hij bang voor was, hij wist het zelf ook maar dat risico hoorde er nu eenmaal bij. ''Maar over dat ontwijken, dat kan je doen. Maar ook weer niet, zolang ik kijk zal Rachel niks durven doen.'' Hij hield de verdere info voor zich want het was niet nodig voor haar om te weten wat zijn plannen waren.

''Als jij wil dat ik naast jou kom zitten, mag je dat zeggen hoor. anders ga ik een preek aanhoren van Johnny'' sprak Hunter en richten zijn blik op Johnny. Lexie grinnikten en keek ook even naar Johnny. ‘’Ehm maakt mij niet echt uit, ik denk dat ik wel wat gezelliger ben dan Johnny die je een preek geeft.’’ zei ze grinnikend en keek Hunter weer aan. ''Maar over dat ontwijken, dat kan je doen. Maar ook weer niet, zolang ik kijk zal Rachel niks durven doen.'' Lexie knikten even en keek vanuit haar ooghoeken naar Rachel. ‘’Ik zie het wel waar je gaat zitten.’’ sprak ze en liep naar een plek toe. Ze zag wel waar Hunter ging zitten, het maakten haar niet zo heel veel uit. Van de les die Mrs hall ging geven wist ze toch al veel dus opletten hoefde ze niet echt te doen. Ze frommelde haar, haar in een losse knot en pakten haar spullen uit haar tas. Even wreef ze in haar ogen en grijnsde. Ze had net gewoon met de meest gewilde jongen staan zoenen voor zowat iedereen. Haar blik viel op Rachel die paar rijen voor haar zat. ‘’wat een trut is dat mens zeg, gewoon even mijn jongen staan af te bekken.’’ sprak ze zwaar beledigd. ‘’la chienne seule ici, vous.’’ mompelde ze zachtjes en rolde met haar ogen. Lexie kreeg een bitchy blik van iemand toegeworpen, maar die negeerde ze maar. Dachten ze nou echt dat ze Lexie zo konden beledigen met enkel een blik? Ja 10 jaar geleden misschien, maar nu niet meer. Toen Hunter naast haar neer ploften keek ze hem even aan met een kleine glimlach. ''‘’En zeg eens eerlijk, wat vind je van mij?’’ fluisterde ze zachtjes.


- De enigste trut hier ben jij.

‘’Ehm maakt mij niet echt uit, ik denk dat ik wel wat gezelliger ben dan Johnny die je een preek geeft.’’ Was haar antwoord nadat ze even naar Johnny had gekeken. Hunter grinnikte en rolde met zijn ogen. ''Daar heb je gelijk in.'' Zei hij grinnikend en keek even rond. ‘’Ik zie het wel waar je gaat zitten.’’ Zei ze nog en liep naar haar eigen plek. Even dacht Hunter na en besloot al gauw. Met kalme passen liep hij richting de banken en keek even naar Rachel. ‘’wat een trut is dat mens zeg, gewoon even mijn jongen staan af te bekken.’’ Hoorde hij haar zwaar beledigd zeggen en hij grinnikte heel zacht. zwijgend liep hij naar de rij waar Lexie zat en plofte zorgeloos naast haar neer. ‘’En zeg eens eerlijk, wat vind je van mij?’’ Fluisterde Lexie naast hem zacht en Hunter trok zijn mondhoeken weer op. Even bleef hij stil en dacht na over hoe hij zijn antwoord zou brengen. Toen kreeg hij toch nog een leuk idee en grijnsde. ''Ik maak een deal met je.'' Hij draaide zijn hoofd en grijnsde. ''Als jij het raad en het antwoord is goed, dan mag je met mij mee, in mijn dure auto naar het gala. Dan zal ik gaan met jou als mijn date.'' Hij glimlachte vriendelijk en bleef haar aankijken achter zijn zonnebril. ''Dus gok maar en wie weet krijg je vanavond nog meer fans.'' hij grinnikte en wachtte op haar antwoord.

Lexie wachten op Hunter zijn antwoord en keek hem nog steeds aan in zijn prachtige ogen. Ze was erg benieuwd wat zijn antwoord was. ''Ik maak een deal met je.'' hij draaide zich om naar haar. Lexie knikten en keek hem licht fronsend aan. . ''Als jij het raad en het antwoord is goed, dan mag je met mij mee, in mijn dure auto naar het gala. Dan zal ik gaan met jou als mijn date.'' zei hij met een glimlach. Ze grinnikten en dacht even na. Als ze met Hunter naar het gala ging dat zou Rachel haar echt vermoorden, maar die gedachten liet ze maar even achter zich. Lexie knikten en tikten zachtjes met haar pen op het blad. ''Dus gok maar en wie weet krijg je vanavond nog meer fans.'' hij grinnikten en keek haar nog steeds aan. Even trok ze een bedenkend gezicht, zou hij haar echt leuk vinden? ‘’Ehm ik denk dat, dat wel makkelijk is.’’ sprak ze, nu moest ze allen het antwoord er nog uitkrijgen. ‘’leuk?’’ fluisterde ze verlegen. Ze keek hem half aan en bloosde heel lichtjes. Als het antwoord juist was, stelde ze vanavond de show. Ieder meisje wou volgens haar wel met Hunter naar het gala en zij kreeg gewoon de kans door een simpele vraag te beantwoorden. Eigenlijk hield ze er totaal niet van om in de spotlights te staan, maar dat had ze wel voor Hunter over.

Hij zag dat ze nadacht en hij wachtte nog altijd geduldig.‘’Ehm ik denk dat, dat wel makkelijk is.’’ Zei ze en Hunter grinnikte. hij wist het antwoord zelf, maar wist zij het wel goed? ‘’leuk?’’ fluisterde ze verlegen en Hunters grijns werd breder. ''Nog veel meer dan dat maar je antwoord is goed genoeg.'' Hij grinnikte en zakte wat onderuit op zijn plek. ''Dus jij hebt een avondje onder de hoede van hunter gewonnen. Jij hebt de eer om samen met mij naar het gala te gaan, of je het nu wilt of niet.'' hij grinnikte even. Hij was anders elk jaar gegaan, maar dit jaar zou anders zijn. dit jaar zou hij met iemand gaan met wie hij echt wilde gaan. Al had ze net het verkeerde antwoord gegeven dan was hij alsnog met haar gegaan. Hij keek haar aan en glimlachte weer. ''Dus hoelaat moet ik je komen ophalen?'' Vroeg hij grinnikend en keek even in het rond. Hij had het nog wel zacht gezegd maar hij zou het haar nog niet aandoen om het nu al luid te gaan lopen roepen. Hij zou haar vanavond toch wel verbazen, en natuurlijk ook de rest. Hij keek naar Lexie en glimlachte afwachtend. Hij had gelukkig engelengeduld dus het was voor hem geen probleem. Zolang hij maar antwoord kreeg vond hij het wel prima zoals het was.

''Nog veel meer dan dat maar je antwoord is goed genoeg.'' sprak Hunter met een grote grijns en zakten onderuit. Lexie keek hem grinnikend aan. Hij was zo veel liever dan ze eigenlijk had gedacht. ''Dus jij hebt een avondje onder de hoede van Hunter gewonnen. Jij hebt de eer om samen met mij naar het gala te gaan, of je het nu wilt of niet.'' Lexie was nooit echt naar een gala geweest, ja haar eindejaar gala maar dat was niet echt met een jongen. ‘’Lijkt me geweldig.’’ sprak ze zachtjes en keek even richting Mrs Hall. ''Dus hoe laat moet ik je komen ophalen?'' Lexie dacht even na, voordat ze haar jurk en schoenen had gevonden was ze ook een uur veder en dan nog haar haar. Ze keek bedenkend voorzich uit en telde op haar vingers de uren. ‘’Ik ben rond half 7 wel klaar denk ik.’’ fluisterde ze nog zachtjes. Eigenlijk vond ze het best super spannend om met Hunter naar het gala te gaan. Lexie mocht gala’s niet zo en gala’s mochten Lexie meestal ook niet zo. Het op hakken lopen moest ze maar even oefenen, want dat was ook al weer een jaar geleden. Heel voorzichtig en onopvallend schoof ze wat dichter tegen Hunter aan. Langzaam legde ze haar hoofd tegen zijn gespierde schouder aan. Hopelijk schrok hij niet, maar dat was haar eigen risico. ‘’Je hebt wel geluk, want ik trek niet zomaar een jurk aan voor iemand.’’ zei ze zachtjes en keek even naar boven zodat ze Hunter in zijn mooie ogen aankeek. ‘’O en trouwens en als je aanbelt of naar binnen wilt. Doe dat dan via de voordeur en niet via het raam.’’

‘’Lijkt me geweldig.’’ Zei Lexie zachtjes en hij volgde haar blik richting Mrs. Hall. Hij grinnikte en keek haar aan. ‘’Ik ben rond half 7 wel klaar denk ik.’’ fluisterde ze nog zachtjes. Hunter knikte, hij was zo klaar, zijn haar netjes doen en het gemopper horen van Sheila dat zijn das niet goed zat. Net zoals elk jaar, en elk jaar had hij haar genegeerd maar dit jaar mocht ze alles aan hem perfectioneren. hij glimlachte al bij het idee aan dat tafereel, dat ging nog lachen worden. hij merkte dat ze iets dichterbij hem schoof en hij keek naar haar terwijl ze haar hoofd tegen zijn schouder aanlegde. Hier schrok hij niet echt van, want van haar kon hij het wel een beetje hebben. En bovendien was er een verschil tussen een hand en een hoofd. Hij had alleen echt een wantrouwen naar handen die op zijn schouder terecht kwamen. Stilletjes tilde hij zijn andere hand weer op en trok het elastiekje weer uit haar haar. ‘’Je hebt wel geluk, want ik trek niet zomaar een jurk aan voor iemand.’’ zei ze zachtjes en keek hem aan. Hunter grinnikte en knikte. ''Alsof ik zomaar in pak ga rondlopen.'' antwoordde hij grinnikend en keek even naar het bord. ‘’O en trouwens en als je aanbelt of naar binnen wilt. Doe dat dan via de voordeur en niet via het raam.’’ Hunter keek haar aan en grijnsde schaapachtig. ''Niet eens? Gemeen hoor.'' zei hij grappend en keek haar toch weer aan.

Lexie keek even fronsend naar Hunter toen hij haar elastiekje weer uittrok. ‘’ik ga nog een stroom op dat ding zetten.’’ mompelde ze droog. . ''Alsof ik zomaar in pak ga rondlopen.'' antwoordde hij grinnikend en richten zijn blik op het bord. Lexie keek even op naar Hunter en grinnikten. ‘’Ik ben benieuwd.’’ fluisterde ze zachtjes in de hoop dat Mrs Hall het niet merkten. Ze ging weer rechtop zitten en keek ook richting het bord. Toen Hunter haar met een schaapachtige grijns aankeek moest ze haar lach wel even inhouden. . ''Niet eens? Gemeen hoor.'' grapten hij en keek haar weer aan. ‘’Nee lijkt me niet zo’n strak plan als je een pak aan hebt.’’ zei ze grinnikend en schreef wat in haar notitieblok zodat het leek dat ze toch nog wat deed. Even boog ze zich naar voren en pakten een briefje uit haar tas. Ze richten er even een twijfelde blik op en ging weer recht op zitten. Het briefje legde ze voor Hunter neer, ze keek de andere kant op om zijn blij te ontwijken. Het was het briefje waar Hey Idiot, I love you. opstond. Een halve minuut later keek ze Hunter weer aan. ‘’Je doet wel die zonnebril af hé? Ik wil wel je mooie ogen kunnen zien.’’ fluisterde ze lief. Vanuit haar ooghoeken zag ze Rachel naar Hunter kijken. Heel zachtjes grinnikten ze even en schreef weer wat dingen op. Die Rachel was zo kansloos, ze kreeg bijna medelijden met haar ouders. Zachtjes schudden ze haar hoofd en keek weer even naar Hunter.

‘’ik ga nog een stroom op dat ding zetten.’’ Mompelde ze droog toen hij opnieuw haar elastiekje los had getrokken. Hunter grinnikte en keek haar aan. ''Dat zou je kunnen proberen, maar ik betwijfel of het werkt.'' Antwoordde hij al even droog en grinnikte. ‘’Ik ben benieuwd.’’ hoorde hij haar fluisteren en hij fronste toen ze weer rechtop ging zitten. hij zag dat ze haar lach moest inhouden en grinnikte zacht. ‘’Nee lijkt me niet zo’n strak plan als je een pak aan hebt.’’ zei ze grinnikend en schreef wat in haar notitieblok. Hunter bleef gewoon lekker zitten, de leraren waren het van hem wel gewend dus het deed er niet toe. ''Hmm misschien, misschien niet.'' hij grinnikte weer. Opnieuw door het raam klimmen zou hem wel lukken maar dan moest iemand hem weer fatsoeneren en hij zou echt voor schut staan als zij dat moest doen. hij keek even vragend naar het briefje dat ze zojuist voor hem had neergelegd en stak langzaam zijn hand uit om het te pakken. Toen hij het opende las hij de woorden en trok zijn mondhoeken weer op. Hij wist dat deze woorden gemeend waren, vooral als ze van haar kwamen. ‘’Je doet wel die zonnebril af hé? Ik wil wel je mooie ogen kunnen zien.’’ fluisterde ze lief terwijl hij haar toch aankeek. ''Zeg nu moet je niet te veeleisend worden hea.'' Antwoordde hij grinnikend maar knikte toen. ''Vooruit, ik zal hem voor een keertje gewoon thuislaten.'' Hij glimlachte weer heel even. ''Maar, alleen omdat jij het bent.'' Zei hij nog en grinnikte kort terwijl hij naar Rachel keek en haar een glimlach toezond.

''Dat zou je kunnen proberen, maar ik betwijfel of het werkt.'' antwoorden Hunter droog. Even grinnikten Lexie en rolde met haar ogen. Ze deed of ze opletten, maar dat deed ze totaal niet. Van dit onderwerp wist ze toch al veel en Mrs Hall vertelde alles zo saai dat zelf zij het saai vond worden. ''Hmm misschien, misschien niet.'' sprak hij weer grinnikend. ‘’Ik doe me ramen wel dicht voor de zekerheid.’’ fluisterde ze licht grijzend. ''Zeg nu moet je niet te veeleisend worden hea.'' Antwoordde hij grinnikend maar knikte toen. Lexie grijnsde breed en keek hem even aan. ''Vooruit, ik zal hem voor een keertje gewoon thuislaten.'' Hij glimlachte weer heel even. ''Maar, alleen omdat jij het bent.'' Zei hij nog en grinnikte kort terwijl hij naar Rachel keek. ‘’Je hebt zulke prachtige ogen en dan verberg je ze achter je zonnebril.’’’ Ze wist zelf ook wel een beetje waarom hij ze ophad, maar als nog. Als hij nog een keer haar elastiekje uittrok dan zetten zij Hunter zijn zonnebril wel af. Ze richten haar ogen weer op het bord en zuchten heel zachtjes. Even haalde ze een hand door haar haar en keek vanuit haar ooghoeken naar de klok. Nog paar minuten en dan was de les afgelopen. In de laatste minuten van de les zweeg ze en keek af en toe naar Hunter. Na de les pakten ze haar spullen en stond op. ‘’loop je mee naar buiten of ga je naar Johnny zijn preek luisteren?’’ vroeg ze en keek naar Hunter zijn auto. Wat zouden de buren wel niet denken. Misschien dachten ze wel dat Hunter een of andere loverboy was. Snel zetten ze die gedachten uit haar hoofd en glimlachten weer naar Hunter.

‘’Ik doe me ramen wel dicht voor de zekerheid.’’ fluisterde ze licht grijzend en Hunter staarde haar even gespeeld boos aan. ''Nouja zeg, dat vind ik nou heel gemeen van je.'' Zei hij maar grinnikte toch even. Met zijn vinger streek hij even over het ijzer van zijn zonnebril en grinnikte. ‘’Je hebt zulke prachtige ogen en dan verberg je ze achter je zonnebril.’’ Hij keek haar nu aan en trok een wenkbrauw op. ''Jij weet als geen ander waarom ik hem ophou.'' Antwoordde hij zacht en toch wat scherp. Meteen schudde hij met zijn hoofd en staarde even voor zich uit. Zodra de les was afgelopen stond hij op en rekte zich uitgebreid uit. ‘’loop je mee naar buiten of ga je naar Johnny zijn preek luisteren?’’ Vroeg Lexie maar haar blik was gericht op zijn auto. Hij volgde haar blik even en grinnikte. Zijn auto leek behoorlijk op een pooierbak, maar dat kon hem niet veel schelen. ''Ik denk dat ik toch maar even een preek ga aanhoren van Johnny, dan heb ik dat ook meteen weer gehad.'' Hij grijnsde even en keek haar recht aan. ''Ik zie je vanavond wel. Half 7 zal ik braaf voor de deur staan.'' Hij glimlachte en deed al een paar stappen voor hij zich weer omdraaide. ''Owja, en zonder zonnebril.'' Hij grinnikte weer en liep toen toch maar terug naar de rest en negeerde de ongelovige blikken. ''Dus je gaat met haar?'' Hoorde hij Johnny vragen en keek toe hoe die gebaarde naar de rest om weg te gaan. ''Problemen mee, het is ten slotte mijn keus.'' Antwoordde hij zacht en sjokte mee naar de deur. Hij liet Johnny eerst door de deur stappen en schoot er toen snel zelf doorheen om te voorkomen dat hij weer met een meid daar stond. ''En Rachel dan?'' Klonk Johnny's volgende vraag en Hunter keek even om zich heen om zeker te weten dat ze alleen waren. ''Rachel is er na vanmiddag niet meer.'' Antwoordde hij zacht en keek Johnny aan. ''Op klaarlicht de dag!? Ben je gek geworden ofzo?'' Johnny's woorden trokken toch wel de aandacht want meerdere studenten keken even op naar hen. ''Nee John, bij haar thuis. Ze is alleen, dat weet ik met alle zekerheid. Er zal geen kennis in de buurt zijn en niemand zal het weten.'' Siste hij zacht terug. Het was alsof Johnny was vergeten wie hij was. ''En die andere meid dan, gaat die ook het leven laten als je met haar klaar bent?'' Snauwde Johnny nnu en Hunter staarde hem strak aan. ''Wat dacht je ervan om je vanaf nu af aan met je eigen zaken te bemoeien. En als je het echt wilt weten, zij zal blijven leven. Zolang ik leef zal zij leven, en niemand die haar wat aan zal kunnen doen.'' Snauwde hij zijn beste vriend nu toe. Johnny leek hiervan toch iets te schrikken en lachte toen schamper. ''Je maakt een grapje zeker, jij bent veel te snel op haar uitgekeken. Ik durf mn leven erop te verwedden dat ze niet langer dan twee maanden verderleeft.'' Johnny's toon was neerbuigend en Hunter balde zijn vuisten. ''Dat zal ik jou eens laten zien Johnny Lawrence. Wacht maar af!'' Met die woorden beende hij de gang door, door naar buiten. Daar stak hij snel een sigaret op en probeerde rustig te ademen. Alle spieren in zijn lijf stonden gespannen toen hij zich achter het stuur liet zakken en kwaad nam hij een trekje van zijn sigaret. Hij startte de motor en scheurde abnormaal hard van de parkeerplaats af, op naar huis..

Hunter keek haar gespeeld boos aan. ''Nouja zeg, dat vind ik nou heel gemeen van je.'' zei hij en grinnikten toch maar even. Lexie grinnikten zachtjes en keek hoe Hunter zijn vinger over het ijzer van zijn bril liet glijden. ''Jij weet als geen ander waarom ik hem ophou.'' sprak hij zacht en toch wat scherp. Ja dat wist zij als geen ander, volgens mij was zij een van de weinige die echt wist wie Hunter was. Ze deed haar spullen weer in haar tas en stond op. ''Ik denk dat ik toch maar even een preek ga aanhoren van Johnny, dan heb ik dat ook meteen weer gehad.'' Hunter grijnsde en keek haar recht aan. Lexie hees haar tas over haar schouder en liep wat naar achteren zodat ze Hunter nog steeds aankeek. ‘’Is goed, succes ermee.’’ zei ze grinnikend en keek vanuit haar ooghoeken naar Johnny die duidelijk op Hunter wachten. ''Ik zie je vanavond wel. Half 7 zal ik braaf voor de deur staan.'' sprak hij voordat hij weg ging lopen. ‘’Ik zie je wel verschijnen.’’ sprak ze met een glimlach. Nu moest zij allen nog op tijd zijn, als haar moeder erbij was geweest had ze binnen een uurtje klaar geweest maar dit keer moest ze alles zelf doen. ''Owja, en zonder zonnebril.'' grinnikten hij en liep weg. Lexie liep met een kleine glimlach naar haar auto. Even keek ze achterom, maar ze zag geen Hunter. Ze stapten in en reed weg naar haar huis. Eenmaal thuis ploften ze op de bank neer en staarde naar het plafon. Snel stond ze weer op en ging opzoek naar haar jurk en schoenen. De schoenen had ze binnen een paar minuten gevonden in een bak in haar kledingkast. De gouden hakken waren misschien 10 cm hoog, maar dat was al meer dan zat voor haar. Snel trok ze de hakken aan en ging veder opzoek naar haar jurk. Voor de spiegel stopten ze even en grinnikten. Ze was nu wel gelijk 10 cm hoger dus hoefde Hunter niet veel meer voor over te buigen. Na een lange zoektocht van een uur vond ze eindelijk haar jurk. Ze hing hem over de bank en liet zich zelf op de bank ploffen. De hakken liet ze uitglijden. Starend naar het plafon dacht ze over hoe Hunter er uit zou zien in pak. Al snel viel ze inslaap en droomde wat over het gala. Iedereen stond haar aan te staren, want zij, zij wat met Hunter. Bijna alle meiden zouden een moord plegen om naast die jongen te lopen met het gala. Driekwartier later schrok ze waker en vloog gelijk op. Met haar jurk in haar handen rende ze naar de badkamer. Snel bond ze haar, haar in een knot boven op haar hoofd zodat het niet nat kon worden en sprong de douche in voor 5 minuten. Zo’n 10 minuten later stond ze in haar jurk haar haar te doen. Ze krulde het netjes, verbanden haar vinger 1 keer en vloeken af en toe wat. ( x’3) Driekwartier later was ze eindelijk klaar en liep naar de bank om haar schoenen te pakken. Ze deed ze aan en wandelde er wat mee door het huis. Opeens hoorde ze de deur open gaan, wie was dat nou weer? Ze liep langzaam de huiskamer in en zag haar vader. Lichtjes bloosde ze en keek hem verlegen aan. ‘’Lexie!?’’ vroeg haar vader super verbaasd. Haar vader bekeek haar van top tot teen en bleef verbaasd kijken. ‘’Gala.’’ sprak ze grinnikend en zetten wat stappen richting haar vader. ‘’je bent prachtig.’’ sprak hij en legde zijn hand op haar schouder. Lexie haalde haar schouders op en bloosde nog steeds een beetje. Wat moest haar vader wel niet denken als die Hunter zag? En vooral zijn auto! Haar vader vertrouwde bijna geen enkele jongen, hij was veelste bang dat ze zijn meisje wat aan zouden doen. Ze keek haar vader met een kleine glimlach aan. ‘’Geloof me, hij is heel lief.’’ zei ze toen haar vader haar wat wantrouwend aankeek.

Eenmaal thuis aangekomen kleedde hij zich om, hij verruilde zijn gewone kleding voor zijn zwarte motorkleding. hij pakte zijn wapen en draaide zijn demper er zwijgend op. Achter hem verscheen zijn zusje. ''Hunter wat ga je doen?'' Vroeg ze zacht en Hunter draaide zich om. ''Ik ga even een probleempje uit de weg ruimen.'' Antwoordde hij simpelweg en Sheila knikte en verdween weer. Hij was er blij om dat ze accepteerde wat hij zei en niet verder ging vragen. Zodra hij een volledig magazijn in zijn wapen geklikt had liet hij hem verdwijnen in zijn motorlaars. Hij greep zijn helm en verliet het huis om naar de garage te lopen. Daar pakte hij zijn duurdere motor waarvan de nummerplaat altijd onleesbaar was of weg was en stapte op. Hij zette zijn helm op en grijnsde in zichzelf. ''Tijd om te gaan spelen.'' Mompelde hij in zichzelf en scheurde de garage uit. Hij wist waar Rachel woonde en hij wist ook dat dit de dag was dat ze altijd alleen was. Zo rustig mogelijk reed hij richting haar huis en parkeerde zijn motor op een afstand. Met een grijns liep hij naar de voordeur en zette zijn helm af. Zodra hij aanbelde hoorde hij het galmen in de gang en hij wachtte geduldig tot hij voetstappen zou horen. Die hoorde hij al snel en hij toverde een grijns tevoorschijn toen Rachel de deur opendeed. ''Bezwaar als ik binnenkom?'' Vroeg hij lief, en dat terwijl hij wist wat hij zo zou gaan doen. Rachel keek hem kwaad aan en Hunter zuchtte. Hij legde zijn armen om haar heen en trok haar naar zich toe. ''Komaan nog steeds boos vanwege vanochtend. Je weet toch dat jij mijn meisje bent?'' hij keek haar lief aan en walgde nu echt van zichzelf. Hoever moest hij nog doorgaan? Blijkbaar niet zo heel ver want ze koelde al snel af en lgde haar hoofd tegen zijn schouder. ''Dat weet ik Huntertje'' Fluisterde Rachel en Hunter trok een gezicht. Gelukkig kon ze dat niet zien van hem maar toen ze opkeek duwde hij haar zacht naar binnen en sloot de deur. Zacht drukte hij zijn lippen op die van haar en duwde haar zacht tegen de muur. Hij ging net ver genoeg dat ze zijn hint begreep en zonder moeite tilde hij haar op. ''Wijs me de weg.'' Zei hij en grinnikte even. Langzaam liep hij met haar in zijn armen naar haar kamer. Daar legde hij haar op haar bed neer en grijnsde even gespeeld. Hij plofte naast haar neer en boog zich over haar heen. Maar in zijn ogen was alleen kilte te lezen. Alle emotie was weg eruit. zijn hand gleed naar zijn laars en hij greep zijn wapen. Rachel staarde hem eerst verdwaasd maar toen angstig aan. ''Hunter!? Wat is er met je?'' In haar stem klonk datgene dat hij altijd wilde horen. Angst. ''Wat denk je liefje, ik kom een eind maken aan jou leven.'' hij lachte even kil en ontblockte zijn wapen en zette hem op scherp. ''Waarom, ik heb je toch niks gedaan? Ik hou toch van je en jij van mij?'' Haar stem klonk smekend maar dit deed hem alleen maar harder lachen. ''Ik zweer dat ik die andere meid met rust laat en de rest in toom hou!'' Haar stem werd nu echt wanhopig en Hunter staarde haar aan. ''Ik kan haar prima zelf beschermen Rachel, maar je loopt me gewoon in de weg.'' Hij keek haar strak aan en zette het wapen even onder haar kin. ''Toch wel een zonde.'' Zei hij zacht en grinnikte toen even ''Doe het dan niet! Alsjeblieft, ik smeek het je Hunter!'' Hunter lachte weer en bleef haar aankijken. ''Je beseft niet dat al dat gesmeek van jou niet werkt moppie.'' Hij grijnsde weer. ''Maar maak je geen zorgen, ik zal het snel doen zodat je geen pijn lijdt. Is dat niet lief van mij?'' hij stond op en richtte de loop op haar voorhoofd. ''Zeg maar gedag tegen deze wereld, want nooit meer zul je er een glimp van opvangen!'' Met die woorden haalde hij de trekker over en zag hoe in een klap al het licht in Rachels ogen doofde. Met een grijns keek hij neer op het lijk van Rachel en draaide zich toen om. Hij liep rustig en beheerst de trap af en greep zijn helm weer. Deze had hij naast de deur laten vallen. Met grote passen beende hij terug naar zijn motor, deed zijn helm op en scheurde meteen weg. Weer een klusje geklaard, en het was nog leuk geweest ook. Weer thuis aangekomen verdween hij naar zijn kamer en opende daar zijn kast. Vanuit een bewaarhoes haalde hij een perfect zwart pak vandaan met een witte stropdas. ''Ik ga lachen als die nu niet meer past.'' Hunter draaide zich om en grinnikte. ''Zeg zo dik ben ik ook weer niet geworden hoor.'' Zei hij beledigd en grinnikte toen toch. ''Daar had ik het nu niet over.'' antwoordde Sheila rustig en Hunter begon te lachen. ''Zeg dat dan meteen, maar dat gaat nog wel lukken hoor.'' hij grinnikte en wachtte tot Sheila de deur uit was. Meteen daarna kleedde hij zich snel om en keek nog even in de spiegel. Zijn jas pastte nog perfect, maar nu die stropdas nog. Nouja, eerst dan maar zijn schoenen. Snel trok hij zijn nette schoenen aan en liep toen door naar de huiskamer. Sheila keek vanaf de bank op toen hij binnen kwam lopen met zijn stropdas losjes over zijn schouder hangend. ''Je mmoet het echt eens zelf leren.'' Mopperde ze en Hunter grinnikte. ''Allerliefste zusje, ik vraag niet vaak iets maar kun je hem netjes vastmaken?'' Vroeg hij aan haar en grijnsde breed. ''Hoezo moet hij nu ineens netjes, sinds wanneer kan het je iets schelen?'' Ze keek haar oudere broer onderzoekend aan. ''Het is een meisje nietwaar?'' Zei ze toen en liep naar hem toe. ''Jup, en nu niet meer zomaar eentje.'' Antwoordde hij eerlijke en Sheila fronste even. ''Je bent echt compleet gestoord,'' mompelde ze terwijl ze zijn stropdas netjes knoopte. ''Dat weet ik zusje, dat weet ik.'' Zei hij nog vrolijk en ging toen toch even op de bank zitten. ''En nu nog een kwartiertje niks doen.'' Zei hij en leunde achterover. sheila naast hem zuchtte even en schudde haar hoofd. Hunter zweeg en zette de tv voor even aan, al snel was zijn kwartiertje voorbij en stond hij op. ''Daar gaan we dan maar.'' Hij glimlachte en liep rustig naar de deur en door naar de garage. Zwijgend opende hij de deur van zijn auto en zag daar zijn zonnebril liggen. Die zou hij niet opdoen deze avond, dat werd dus opbergen. Langzaam pakte hij hem op en stopte hem in een doosje en grinnikte. Het doosje borg hij op in het dashbordkastje. Hij startte de motor en reed zachtjes de garage uit. Rustiger dan normaal reed hij over de weg en dahct even na over wat Johnny hem die middag had gezegd. hij wist zeker dat dit niet ging gebeuren, maar hoe kon hij dat Johnny duidelijk maken. Hij schudde zijn hoofd, daar kon hij zich later nog wel zorgen over maken. Nu was er iets anders waar hij zich op moest richten. Zwijgend parkeerde hij voor de deur van Lexie's appartement en stapte langzaam uit. Hij trok zijn jasje even recht en liep toen naar de deur. Even belde hij bij een buurvrouw aan. ''Hallo, wie is daar?'' Werd er gevraagd en Hunter glimlachte even. ''Hallo mevrouw, sorry dat ik stoor maar ik kom mijn gala partner ophalen en ik wil graag direct aan de deur staan. Zou u voor mij de beneden deur willen openen?'' Zei hij beleefd. ''Ohh Natuurlijk.'' Zei de vrouw vriendelijk en al snel hoorde hij een zoemer en duwde de deur open. Stilletjes liep hij door naar de veurdoor van Lexie haar appartement en belde zwijgend aan. Geduldig wachtte hij tot de deur zou worden opengemaakt.

Haar vader keek haar nog steeds vragend aan en leunde tegen de eettafel aan. Lexie stak even haar tong uit en grinnikten. ‘’ik moet nog even wat doen.’’ sprak ze terwijl ze weg liep richting de badkamer. Snel spoot ze nog wat haarlak in haar krullen en zetten de puntjes op de i. Vanuit haar ooghoeken zag ze haar vader met zijn mobiel staan. ‘’Pa!!?? Moet je nou gelijk mama gaan smsen?’’ sprak ze en keek hem droog aan. Ze had het expres niet aan haar moeder verteld, want die zou gelijk het eerste vliegtuig naar Sydney nemen om haar ‘’lover’’ te komen bewonderen. Haar hakken tikten op de houten vloer terwijl ze naar haar vader liep. ‘’Hij komt me zo ophalen dus dan kan je hem zien als je het niet geloofd.’’ sprak ze en keek hem licht smekend aan. Haar vaders probleem was niet het gala, maar meer dat Hunter, Lexie haar hart zou breken. Net toen ze zich had omgedraaid ging de bel. Langzaam draaide ze om en keek van haar vader naar de deur. ‘’Wees lief.’’ sprak ze grinnikend tegen haar vader. Nerveus liep ze naar de deur en haalde even een hap lucht voordat ze hem open deed. Langzaam deed ze de deur open met een verlegen glimlach. ‘’Hoi Hunt.’’ sprak ze vrolijk toen de deur helemaal open was. Nu hoefde ze gelukkig niet meer zo ver omhoog te kijken om hem in zijn ogen te kijken. ’’Mooi pak heb je aan.’’ Haar vader keek nieuwsgierig mee vanaf de eettafel. ’’ zeg alsjeblieft niet tegen me vader dat het je eigen auto is..’’ fluisterde ze in Hunter zijn oor. Met haar hoofd gaf ze een loop-maar-veder-gebaar en deed de deur achter Hunter dicht. Haar vader stond op en liep richting Hunter en Lexie. ‘’Jack McClaren.’’ sprak hij netjes met een vriendelijke toon en stak zijn hand uit. Lexie rolde met haar ogen en richten haar ogen op de grond. ‘’Wees je een beetje voorzichtig met me kleine meisje?’’ vroeg haar vader en keek ook even naar Lexie. ‘’Pap ik ben 19, geen 9.’’ mompelde ze droog. Volgende keer zorgende ze dat haar vader of moeder niet thuis was als Hunter kwam. ‘’Ik pak even me jas.’’ sprak ze tegen Hunter en keek hem in zijn prachtige ogen aan. Ze liep naar haar slaapkamer. ‘’Ik wil haar wel heel terug hebben’’ sprak haar vader met een iets waarschuwende toon. Ze grinnikten even en trok haar jas aan. Natuurlijk zei haar vader dat niet waneer zij erbij stond. Daar was die iets te laf voor. Snel liep ze weer terug richting Hunter en haar vader. ‘’Zullen we maar gaan voordat me vader nog meer gaat vragen?’’ sprak ze en keek eerst Hunter aan en bij het laatste deel van de zin keek ze heel droog naar haar vader. Ze liep richting de deur en risten ondertussen haar jas dicht. Even stopten ze toen ze haar vader achter haar aan hoorde lopen. ‘’Moet je nu echt mee lopen tot de deur?’’ vroeg ze en bleef naar Hunter kijken. ‘’Jup.’’ grinnikten haar vader en liep mee. Toen haar vader Hunter zijn auto zag keek hij toch wel wat verbaasd. ‘’Zeg jongen, is dat je eigen auto?’’ vroeg hij en keek Hunter recht aan. Lexie keek met een smekende blik snel naar Hunter.