[Belangrijk] Lucht-je-hartje

No offense to both of you,
maar tessa heeft toch wel gelijk. Ik zou echt dolgraag een paard hebben,en mijn ouderes hebben het ook niet al te breed. Ik werk mezelf best uit de naad om dan eindelijk een nieuwe laptop te kunnen kopen. Ik heb nauwelijks tijd om nog iets te kunnen doen.

Wij hebben het ook niet werelds op dit moment, maar me vader staat ook om 5 uur op en werkt tot half 9 in de avond. Ook vaak in het weekend, kortom hij werkt zich ook de pleuris.

Het is jammer dat je het echt niet mag Gaabs, want als jou ouders zien dat je er blij en gelukkig van word zou je denken dat je toch wel mag rijden. Althans, dat zou ik dan denken.

Geloof me zelfs dat kan ze geen flikker schelen

Lekkere ouders zeg. :S Heb medelijden met je.

ga je nog een keer op lex reageren

oke gelukkig

Daarom ben ik juist zo blij dat ik in de feestweek bij mijn opa en oma zit, die vinden tessa echt heel aardig en beleefd xD
dat is echt de enige tijd dat ik echt kan relaxen..

ooit gehoord van geduld?

Opa's en Oma's zijn bijna altijd wel aardig!
Ik wacht al een week! x'D

...
er zijn zelfs mensen die nog langer wachten

Lexie schreef:

Opa's en Oma's zijn bijna altijd wel aardig!
Ik wacht al een week! x'D

dude we bestaan net 12 dagen ofzo

maar igg mijn vader werkt van 8 tot soms wel 4 uur 's ochtends en dan weer opnieuw

zoiets wel xD

jad allebe je ouders werken vreselijk hard

ja ze sporen niet maar ja voor the greater good, 2013 (L) word een fijn jaar

Ik hoop het echt hoor!

opnieuw een dubbelpost...

oke nu ga ik toch even uitleggen wat er nu precies aan de hand is, gisterenmiddag reeds 5 uur is mijn opa uiteindelijk overleden aan zijn ziekte, en aangezien ik het woord hier niet kan typen moet ik het maar zo uitleggen. Hoewel we vanaf vrijdag al wisten dat het nog maar een paar dagen zou gaan duren kwam die klap toch echt als een mokerslag aan.
Ik heb echt mijn hart uit mijn lijf gejankt, en ik moest persé mee om mijn opa nog een laatste keer te kunnen zien. Maar de man die daar in dat bed lag, dat was mijn opa niet meer. Ik baal er ook zwaar van dat ik hem nooit meer in leven heb meegemaakt. Maar ik weet ook wel dat dit het beste voor hem is, maar dat neemt de pijn niet af. Hij mag dan nu bij zijn andere kleinzoon zijn en zijn waar hij wilde zijn, wij zullen hem echt missen. Toen de lijkschouwers hem op kwamen halen en ik in de bijkeuken gaan zitten en heb mijn bff gebeld. pas toen ze wegwaren kwam ik terug, maar ik was niet de enige, mijn tantes waren ook uit de kamer vertrokken.

Maar goed, na een nacht slecht geslapen te hebben zijn we toch weer weggegaan, dit vooral omdat we niet wilde thuiszitten en ik had vooral afleiding nodig. Mijn plan was om niks te gaan doen deze dag en ik hield me behoorlijk best. Ik had mijn aandacht ergens anders op gericht en dat ging dus goed. Maar ik stortte dus weer in toen iemand me 3 keer na elkaar afkafferde. Dit viel bij mij echt verkeerd en ben weer in het huilen uitgebarsten, mijn vader is toen behoorlijk uit zijn slof geschoten tegen die persoon, vooral omdat ze zoiets in het algemeen niet kon maken. In geen enkele situatie. Ik heb me daarna even afgezonderd om een beetje te kalmeren en daarna ging het wel weer, maar die brok bleef in mijn keel hangen en soms moest ik me toch echt even stevig inhouden om niet te gaan huilen.

Dit was dus ongeveer een samenvatting van mijn gehele dag, maar alles is verder geregeld. Aanstaande donderdagmiddag word hij gecremeerd op westerveld en dat is dan echt het eind. Morgen hoef ik gelukkig nog niet naar school en de komende week hoef ik ook niet te werken. Dit geeft mij weer wat rust en tijd om mezef te herstellen. Hoewel het veel tijd in beslag zal nemen om dit te verwerken, ik kom er wel overheen. Ik heb een gelukkig ding, ik heb mijn opa's gouden kruisje gekregen en die draag ik nu. Dan heb ik ten minste nog iets als herinnering. Ik denk zelf ook niet dat ik dat kruisje ooit zal afdoen..
Nouja, dit was het wel zo ongeveer... Ik vond gewoon dat jullie dit moesten weten..